Twórca

1913-2003

Malarka, autorka obiektów, kolaży i grafik. Pionierka malarstwa materii w Polsce. W roku 1933 rozpoczęła studia artystyczne w Prywatnej Szkole Malarskiej Alfreda Terleckiego w Krakowie i kontynuowała je w latach 1934-1939 na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Władysława Jarockiego, Stefana Filipkiewicza oraz Ignacego Pieńkowskiego. Należała do Grupy Młodych Plastyków, której członkinie i członkowie przyczynili się do reaktywacji Grupy Krakowskiej, jako Stowarzyszenie Artystyczne „II Grupa Krakowska” (1957). Na zebraniu założycielskim oprócz Jadwigi Maziarskiej obecni byli m.in. Maria Jarema, Tadeusz Kantor, Jerzy Nowosielski, Erna Rosenstein, Jerzy Tchórzewski i Jonasz Stern. Artystka brała udział w istotnych dla polskiej awangardy Wystawach Sztuki Nowoczesnej (na przełomie 1948 i 1949 w Krakowie oraz w latach 1957 i 1959 w Warszawie). W 1969 roku wzięła udział w wystawie Espaces abstraits w Galleria d’arte Cortina w Mediolanie (której organizatorem był Michel Tapié), a jej prace zostały tam pokazane obok prac takich artystów, jak m.in. Lucio Fontana, Jackson Pollock czy Wols. Tworzyła scenografie dla Teatru Lalek przy Teatrze Ziemi Opolskiej w Opolu. W roku 2001 otrzymała nagrodę im. Jana Cybisa. Współpracowała z Galerie Stadler i Galerie Louise Leiris w Paryżu. Jadwiga Maziarska tworzyła przede wszystkim obrazy abstrakcyjne i formy przestrzenne. W swojej twórczości zgłębiała strukturalne właściwości dzieła, które są pionierskie dla tzw. „malarstwa materii”, polskiej odmiany malarstkiego strukturalizmu. Tworząc esperymentowała z użyciem wosku i tkanin. Dzięki czemu jej prace nabierały cech surrealistycznych obiektów. Maziarskiej nie obca była także fotografią, którą wykorzystywała do tworzenia oryginalnych kolaży.