Twórca

26 maja 1870 - 12 grudnia 1947

Max Steckel, właśc. Karl-Ludwig Max Steckel - urodzony w 1870 roku we Frankfurcie nad Odrą fotograf Górnego Śląska, pionier fotografii przemysłowej oraz fotografowania dzikich zwierząt, osobisty fotograf książąt Hohenlohe-Öhringen. Po kilkuletniej nauce zawodu i praktyce w kilku miastach ówczesnych Niemiec, w 1891 roku osiedlił się w Chorzowie (wówczas Königshutte), gdzie pracował w zakładzie Juliusa Tschenschera. Po uzyskaniu dyplomu mistrzowskiego w 1892 roku wraz z bratem Richardem otworzył przy Kaiserstrasse 13 (obecnie ul. Wolności) atelier fotograficzne. Później jego studia mieściły się w Katowicach przy Friedrichsplatz 5 (późniejszy Rynek) oraz w Lipinach przy Beuthenerstrasse 3 (późniejsza ul. Barlickiego), następnie przy Sedanstrasse 6 (późniejsza ul. Mielęckiego) w Katowicach, gdzie później znalazło się studio Brunona Altmanna. W 1896 roku Steckel przeprowadził się do swojej nowo wybudowanej kamienicy przy Girndtstrasse 2 (późniejsza ul. Króla Jana III Sobieskiego) w Chorzowie, gdzie na poddaszu urządził pracownię fotograficzną. W 1912 przeprowadził się do Katowic. Po 1930 roku przeniósł się do Zabrza (wtedy Hindenburg), a sześć lat później do Gliwic. Około 1941 roku zamieszkał w okolicach Brzeska, gdzie przebywał prawdopodobnie do końca wojny. Po wojnie znalazł się w Unterröblingen koło Halle, gdzie zmarł w 1947. Jedną z dwóch specjalności Steckla było fotografowanie maszyn i przemysłu. Drugą było fotografowanie dzikich zwierząt w ich naturalnym środowisku. Swoje zdjęcia Steckel wydawał w formie albumów, teczek, książek i pocztówek. Był laureatem wielu nagród, w tym co najmniej dwóch złotych medali na wystawach w Poznaniu (1911) i we Frankfurcie nad Menem (1913). Często sam konstruował swoje aparaty fotograficzne, ich obiektywy oraz lampy błyskowe. Opracował również metodę usuwania dymu powstającego w czasie spalania magnezji. Wybrane publikacje: „Vereinigte Kӧnigs- & Laurahütte 1871–1896“, album z 33 fotogramami kopalń, wydany w 1896; „Vom Oberschlesischen Steinkohlen-Bergbau“ (Z Górnośląskiego Górnictwa Węglowego), album wydany w 1898 w formie teczki z 41 grawiurami, za który Steckel otrzymał brązowy medal na wystawie w Magdeburgu w 1898 roku; „Schwarze Diamanten“ (Czarne diamenty), wydany własnym nakładem w 1928 roku album, na który składa się 31 fotogramów obrazujących pracę górników. 

Bibliografia: 

Hnatyszyn P., Małusecki B., Karl-Ludwig Max Steckel. Fotograf górnośląski. 1870 – 1947, Zabrze 1998 

Witkowska D., Karl-Ludwig Max Steckel – pionier fotografii industrialnej Górnego Śląska, „Wehikuł Czasu” 2014, nr 19 (2), s. 24-26